Candia Desiderata

Το άρθρο στην εφημερίδα τον είχε απορροφήσει τόσο που δεν κατάλαβε πως πέρασε η ώρα. Κοίταξε από το παράθυρο του πολυτελούς ξενοδοχείου. Το μυαλό του πήγε στην πρωινή του βόλτα στην παραλία. Για δεύτερη μέρα ήταν κι εκείνη εκεί. Κομψή και φινετσάτη σα να ταξίδευε σε αναμνήσεις που ήθελε να ξεχάσει. «Θα είναι πολύ ενδιαφέροντα τα μπαιν-μιξτ το καλοκαίρι» σκέφτηκε χαμογελώντας.

Ως καθηγητής εγκληματολογίας ο Άλκης Χ. είχε αναλάβει διάφορες μυστήριες υποθέσεις και η πείρα του τον είχε διδάξει να παρατηρεί προσεκτικά τους ανθρώπους και να ερμηνεύει σχολαστικά κάθε τους κίνηση. Η πρόσκληση του γνωστού επιχειρηματία τού είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον. Η επιμονή του, το κύρος του ονόματός του και η γενναιόδωρη φιλοξενία του

ενέτειναν κι άλλο την αγωνία για τη συνάντηση. Το ραντεβού ήταν προκαθορισμένο και οι οδηγίες σαφείς. Πήρε το χαρτοφύλακά του και μπήκε στη μαύρη Wοrsley όπου τον περίμενε ο Φέφος Κ. «Καλώς ορίσατε, κ. Άλκη, ελπίζω να είστε ικανοποιημένος από τη φιλοξενία μας. Η παρουσία σας αποτελεί μεγάλη τιμή για την οικογένειά μου και για ολόκληρη την πόλη. Θα ήθελα να τονίσω ότι η υπόθεση απαιτεί την απόλυτη επαγγελματική σας εχεμύθεια. Μόνο εμείς οι δυο γνωρίζουμε τον πραγματικό λόγο της παρουσίας σας εδώ. Τι θα λέγατε να το συζητούσαμε στη δεξίωση απόψε το βράδυ; Θα είστε προσκεκλημένος μου, με την ιδιότητα ενός παλιού καλού φίλου από μακριά.

Ο καθηγητής βγήκε από τo αμάξι προβληματισμένος. Κοίταξε το ρολόι του και ήξερε ότι είχε αρκετό χρόνο για έναν περίπατο και έναν καφέ στην πλατεία που μαζεύονταν όλοι. Άλλος αέρας φυσούσε πια σε αυτή την πόλη… Την είχαν ποθήσει πολλοί. Είχαν κι αν είχαν περάσει από δω… βασιλιάδες, πασάδες, δούκες, πειρατές… – είχαν γίνει όλοι Καστρινοί.

Ήταν οι μέρες που το κέφι δεν έλειπε. Γέλια, παιχνίδια, πειράγματα και κομφετί έδιναν κι έπαιρναν σε κάθε δρόμο, σε κάθε πλατεία, από ανθρώπους όλων των ηλικιών. Οι Αποκριές γιορτάζονταν με ένα εκρηκτικό ξεφάντωμα κεφιού. Στις Λέσχες, στα Περίπτερα, σε αρχοντικά και λαϊκά σπίτια μάσκες και στολές σε μέρες και νύχτες χαράς κι ανεμελιάς.

Το βράδυ, φτάνοντας ο καθηγητής στην Έπαυλη του Φέφου Κ. η υπηρεσία τον οδήγησε στο σαλόνι. Καθόταν ήδη αναπαυτικά, όταν μπήκε εκείνη. Έμεινε έκπληκτος! Ήταν η ίδια γυναίκα που τραβούσε την προσοχή του στην παραλία δυο μέρες τώρα.

Η φωνή του Φέφου Κ. τον επανέφερε.

«Καλησπέρα σας, Άλκη. Θα μπω κατευθείαν στο θέμα. Από την πρώτη στιγμή που εκείνος ο ψαράς μού έφερε το μισοσπασμένο ξύλινο κουτί που είχε ξεβράσει η θάλασσα παρατήρησα την επιγραφή στο κούμπωμα: «Candia Desiderata». Αλλά τα κύματα είχαν κάνει καλά τη δουλειά τους. Από το φάκελο μέσα στο κασελάκι σώθηκε μόνο το βουλοκέρι και λίγες λέξεις. Ήταν όμως η μοναδική φορά μετά από χρόνια που ένα τόσο αναπάντεχο γεγονός είχε κάτι κοινό με τη μυστηριώδη εξαφάνιση της Χριστίνας μου. Μια ακατανόητη ως τώρα φράση στο ημερολόγιο που βρήκα στο μπουντουάρ της, έμοιαζε ξαφνικά να βγάζει νόημα. Από τώρα και στο εξής αναλαμβάνετε εσείς. Ας περάσουμε όμως τώρα στη σάλα, θα ήθελα να σας γνωρίσω στους εκλεκτούς καλεσμένους μου».

Η δεξίωση ήταν πολύ πιο ενδιαφέρουσα από ό,τι φανταζόταν.

Εκείνη, ντυμένη με μια εκθαμβωτική τουαλέτα και με αριστοκρατική χάρη, πολλές φορές ακούμπησε το βλέμμα της πάνω του. Όταν η ορχήστρα έπαιξε ένα βαλς, άδραξε την ευκαιρία. Με μια υπόκλιση της ζήτησε να χορέψουν. Τα ανάλαφρα βήματα της Καλλιρρόης μαρτυρούσαν το παρελθόν της ως χορεύτριας σε μεγάλα σαλόνια. Με το δεύτερο

ποτό έσπασε ο πάγος.

–«Είστε από παλιά φίλος του Φέφου;»

Ο Άλκης απάντησε καταφατικά.

«Τότε φαντάζομαι ότι γνωρίζετε πολλά για τα ένοχα μυστικά της οικογένειάς μας. Η ξαφνική εξαφάνιση της Χριστίνας έκανε τις κακές γλώσσες να πουν πολλά. Τα σενάρια ακόμα δίνουν και παίρνουν» είπε η Καλλιρρόη.

–«Βλέπω γνωριστήκατε ήδη με τη μητέρα μου», τους διέκοψε ο Φέφος. Το ύφος της Καλλιρρόης άλλαξε απότομα!

Ήταν φανερή η αμηχανία της.

Ο έμπειρος καθηγητής ήξερε πια πως η παραμονή του θα ήταν μια αληθινή περιπέτεια. Τα φαντάσματα του παρελθόντος στοίχειωναν την Έπαυλη και αυτή την πόλη. Κρυμμένα μυστικά σε κάθε σοκάκι, σε κάθε γωνιά της περίμεναν να αποκαλυφθούν, ενώ γύρω η Καστρινή Αποκριά έφτανε στο αποκορύφωμά της… Πόσοι πόθοι κρύβονται σε αυτή την πόλη…__